Aby utrzymać pod kontrolą obciążenie długiem zewnętrznym, konieczne jest połączenie środków politycznych, jak również szerszy udział wszystkich prywatnych i oficjalnych wierzycieli bilateralnych w obecnych wysiłkach na rzecz umorzenia obsługi zadłużenia oraz znaczne zmniejszenie tego obciążenia dla krajów nadmiernie zadłużonych w celu promowania ich atrakcyjności inwestycyjnej.
Ponadto należy wprowadzić lepsze praktyki w zakresie przejrzystości umów kredytowych, reformy legislacyjnej mającej na celu przyspieszenie restrukturyzacji zadłużenia sektora prywatnego oraz właściwej kolejności tych praktyk, które mogą obejmować zaległości płatnicze krajów w stosunku do ich wierzycieli.
Kolejnym ryzykiem, które komplikuje problem zadłużenia, jest potencjalne dodanie zobowiązań wynikających z eksplozji długu prywatnego do i tak już dużego długu publicznego.
W czasie pandemii wiele rządów ułatwiało przedsiębiorstwom udzielanie kredytów w celu zaradzenia brakom płynności, w tym poprzez gwarancje kredytowe, odroczenia płatności i wyrozumiałość regulacyjną. Takie interwencje stworzyły trudny kompromis między potrzebą zwiększenia podaży kredytów a utrzymaniem standardów regulacyjnych w celu ograniczenia ryzyka finansowego.
W miarę ustępowania kryzysu zdrowotnego i gospodarczego istniejące przepisy należy okresowo poddać ponownej ocenie, aby zagwarantować, że jakość aktywów jest przejrzysta i nie zagraża kapitalizacji banków.
Rząd musi również wzmocnić kontrole ostrożnościowe w zakresie jakości kredytów oraz poprawić mechanizmy naprawcze i windykacyjne w celu rozwiązania potencjalnych problemów wynikających z wysokiego poziomu zadłużenia przedsiębiorstw.
Wobec prawdopodobnego wzrostu złych długów ważne będzie przyspieszenie procesów upadłościowych i rozwiązywanie problemów związanych z zadłużeniem krajowym, aby uwolnić kapitał. Dodanie nowych inwestycji do istniejących aktywów produkcyjnych będzie miało zasadnicze znaczenie dla wspierania zrównoważonego rozwoju gospodarczego.
Zasadnicze znaczenie ma również przejrzystość zarówno w przypadku zewnętrznych, jak i krajowych mechanizmów rozwiązywania problemu zadłużenia. Pomaga ona wzmocnić odpowiedzialność, sprawić, by przyszłe inwestycje i zaciąganie pożyczek były bardziej produktywne oraz wesprzeć ożywienie gospodarcze, co jest zasadniczą dźwignią ograniczania ubóstwa.
Brak rozwiązania problemów związanych z brakiem zdolności obsługi zadłużenia oraz nieodpowiednia restrukturyzacja będą skutkować spowolnieniem procesów naprawy gospodarczej, które są tak istotne, szczególnie w krajach najuboższych.
Rosnące zagrożenia związane z klimatem i środowiskiem sprawiają, że działania polityczne, w tym zmniejszenie obciążenia długiem i poprawa ram inwestycyjnych, stają się jeszcze pilniejsze.
Definicja pakietów stymulacyjnych stanowi dla krajów szansę na wejście na bardziej ekologiczną, inteligentną i sprawiedliwą ścieżkę rozwoju. Inwestowanie w ekologiczne projekty infrastrukturalne, stopniowe wycofywanie dotacji na paliwa kopalne oraz zapewnienie zachęt dla technologii przyjaznych dla środowiska mogą wspierać długoterminowy wzrost gospodarczy, ograniczać emisję dwutlenku węgla, tworzyć miejsca pracy i ułatwiać dostosowanie się do skutków zmiany klimatu.
Przeczytaj również
Kiedy i dlaczego powstał GPW?